Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Ο Ριζότος, τα Ταμπού τους τζαι τα Καθήκοντα μας

Μέρες που ένι εθθα ήθελα πάλε να αρκέψω με τα επετειακά για το πραξικόπημα, την εισβολή με τον κλασσικό τρόπο του "δεν ξεχνώ". Νομίζω ότι τούντο "δεν ξεχνώ" με τον τρόπο που έτυχε χειρισμού, αλλά τζαι με το περιεχόμενο που του εδόθηκε τελικά σαν να τζαι έγινε μια που τες αιτίες για να ξιάσουμε που τα καλά... Πρέπει να πούμε νέα πράματα, έστω τζαι ενοχλητικά, αν πρόκειται να φτάσουμε σε τζείνο που λαλούσαν τζαι οι πρωτινοί "κάθαρση". Δηλαδή στη συγκεκριμένη δική μας περίπτωση (τζαι) λύση του Κυπριακού.

Πριν λλίο τζαιρό ο Νίκος ο Αναστασιάδης έδωκε συνέντευξη σε μια τούρτζικην εφημερίδα, τη Μιλλιγιέτ. Είπε πολλά τζαι διάφορα... Μεταξύ άλλων αποκάλυψε τζαι την ιστορία με το παπά του τον Χρύσανθο που είσιε το παρατσούκλι "Ριζότος": Ο Ριζότος ήταν αστυνομικός (παρεπιπτώντος ήταν τζαι εοκαβητατζής) τζαι εδέκτηκε τηλεφώνημα που ένα Τουρκόφωνο Κυπραίο τον Ιμπραχήμ (μεσ τες ημέρες της εισβολής) που του εκατάγγελλε κάτι άλλους εοκατζηες που εκατεβήκαν στο χωρκό στη Συλλήκου τζαι εθέλαν να "καθαρίσουν" τους εναπομίναντες Τουρκόφωνους. Ο Ριζότος επήε τζαι έθκιωξε τους Ελληνόφωνους πιστολέρο τζαι μάλιστα είπε τους "να μεν ιτζίσουν Τούρκου γιατί θα τους καταστρέψει". Εσυμπλήρωσε μάλιστα ότι ο Ριζότος έκαμε το "καλό" γιατί ήταν αναγιωτός του Ιμπραχήμ τζαι της οικογένειας του πολλά χρόνια. Ο Ιμπραχήμ δηλαδή ήταν κάτι σαν τον παπά του Ριζότου που έμεινε ορφανός.

Ως δαμέ ούλλα καλά... ας πούμε δηλαδή... εκτός που το ότι η ιστορία περιστρέφεται γυρώ που έναν εοκαβητατζή. Τέλοσπαντων, νομίζω ότι η ιστορία που εδιηγήθηκε ο Νίκος στην εφημερίδα έσιει πολλαπλόν ενδιαφέρον τζαι σημασία... είπαμε έθθα σταθώ στα κλασσικά του πραξικοπήματος, εισβολής, "δεν ξεχνώ".

Ένα πρώτο στοιχείο που με έκαμε να σκεφτώ η ιστορία που είπε ο Νίκος ο Αναστασιάδης, είναι το ότι εμίλαν σε μια τούρτζικη εφημερίδα τζαι ήθελε να δώκει τζαι ένα μήνυμα ήπιο, ειρηνικό ας πούμε. Ήθελε να απευθυνθεί σε μια κοινωνία που καλά καλά δεν ηξέρει με ένα μήνυμα συμπάθειας. Κατανοητή η προσπάθεια, άλλωστε θα αρκέψει τζαι τες συνομιλίες σε λλίο τζαιρό τζαι έννα πρέπει να σάσει λλίο το προφίλ (το προφίλ για τον Πρόεδρο παίζει πολλά μεγάλο ρόλο από ότι εκαταλάβαμε). Ωραία... προσπερνούμεν...

Τα σημαντικά νομίζω τωρά αρκέφκουν. Το ίδιο μήνυμα μετριπάθειας τζαι ειρήνης θα εμπόρεν να το διά τζαι σε ελληνικές ή τζαι σε ελληνοκυπριακές εφημερίδες. Έτσι θα ήταν τζαι σωστός με την ιστορία. Άλλα λαλούμε ποτζεί να μεν ακούσουν οι ποδά; Αφελέστατον... καμιά γλώσσα πλέον στα ΜΜΕ - όση λογοκρισία τζαι να κάμνουν - δεν μπορεί να εμποδιστεί να φτάσει σε άλλη κοινότητα ή λαό. Το μήνυμα του δηλαδή θα ήταν ειλικρινές αν είσιε τζαι συνέχεια τζαι συνέπεια. Όϊ να φορεί τες φουστανέλλες άμα μιλά σε Ελληνόφωνους, τζαι να το παίζει επαναπροσέγγιση τζαι συμφιλίωση άμα μιλά σε άλλους.

Το δέφτερο σημείο είναι το ότι χωρίς καν να το συνειδητοποιήσει επαραδέκτηκε πολλά σημαντικά πράματα για την παράταξη του. Λαλώ "χωρίς να το συνειδητοποιήσει" γιατί πάλε εκαλύψαν τον τα ΜΜΕ, δεν εδώκαν διάσταση στην ιστορία του Ριζότου τζαι μόνο κάτι γνωστοί ακροδεξιοί εξυππαστήκαν, κάτι τύποι που απορώ πως μπορούν να ζιούν με τες αντιφάσεις τους αφού εψηφίσαν τον θέμας. Αν είσιε κανονική κάλυψη που ΜΜΕ το περιστατικό του Ριζότου, θα είσει τζαι πολλή γέλιο με κάτι Κουλίες κάθε είδους. Το σημείο τούτο θα το αναπτύξω όμως πιο κατω. Συνεχίζουμε... Επαραδέκτηκε ο Πρόεδρος ότι η παράταξη που εκπροσωπεί έσιει τζαι ένα παρελθόν "εμφυλιακής" δράσης. Ήταν πάντα γνωστό ότι ακόμα τζαι οι "πολιτισμένοι" Ελληνόφωνοι "εκαθαρίσαν" βάρβαρους σε τούντον τόπο, αλλά εκτός που την Αριστερά, κανένας δεν το εμαρτυρούσε. Ούτε αμα φκαίνουν κόκκαλα Τουρκόφωνων Κυπραίων που μεστα πηγάθκια λόγω ερευνών Διερευνητικής (Αγνοουμένων όμως, όϊ που τες άλλες) οι κυρίαρχοι της εθνικοφροσύνης δε συγκινούνται, αλλά ούτε τζαι οι φερόμενοι ως φιλελεύθεροι αννίουν το στοματούι τους εκτός λαμπρών περιπτώσεων. Εκατάντησεν να ανακαλύφκουνται οστά που τη δεκαετία του 1960 τζαι να το αντιμετωπίζουν ορισμένοι με τέθκια λογοκρισία παντές τζαι εν για φαντάσματα που μιλούμε τζαι όϊ για πλάσματα. Τελοσπάντων όμως, κρατούμε το σημαντικό... ο ηγέτης της Δεξιάς επαραδέκτηκε εγκλήματα με ιστορική συνέχεια - αφελείς μπορεί να πιστέφκουν ακόμα ότι το περιστατικό Ριζότου ήταν μόνο ένα τζαι μόνο το 74 - τζαι καλά κάμνει να τα λαλεί τζαι σε άλλα ακροατήρια.

Το σημείο που εδιάκοψα πιο πάνω, ακριβώς έσιει να κάμει με την παράνοια που ζιούμε μες τούντον τόπο τζαι που σχετίζεται με το ότι δε θωρούμε τι λαλέι κάποιος ή που τζαι πότε το λαλεί, αλλά θωρούμεν μόνο ποιος το λαλεί. Ωραία... το ποιος λαλεί κάτι πάντα έσιει τη δική του σημασία, αλλά θα μείνουμε στην επιφάνεια αν δε δούμε τζαι τι λαλεί ο καθένας. Αν για παράδειγμα ελάλεν ο Χριστόφιας την ιστορία ενός Ριζότου (που δε θα ήταν πραξικοπηματίας) θα εγίνετου δαμέσα της μουρλής. Ήταν να αποτελεί θέμα "εθνικής προδοσίας" ένηξερω για πόσο τζαιρό, ήταν να φκαίνει ο Νίκος, ο Κάρογιαν, ο Ομήρου τζαι σαν έτοιμοι από καιρό θα εκαλούσαν εκτός από απολογία τζαι την ετοιμασία των υποβρυχίων μας, των αεροπλανοφόρων μας τζαι ότι άλλο διαθέτει η ένδοξη εθνική φρουρά του Γιωρκάτζη για εισβολή στην Άγκυρα... με σοβαρές μάλιστα πιθανότητες "να ρίξομεν και τα 75 εκατομμύρια Τούρκων εις την θάλασσαν"!!! Έννεν; Οϊ πρέπει να το παραδεχτούμε... έτσι παναϊριν είσιε να γινεί. Να θυμηθούμεν τι έγινε δαμέσα όταν "ετόλμησεν" ο Χριστόφιας να πει ακόμα κάτι αυτονόητο όπως τούτον που είπε ο Αναστασιάδης... ότι η Χούντα το 74 έκαμε εισβολή στην Κύπρο. Τι έκαμε δηλαδή; Φιλοφρονητική επίσκεψη; Όμως επειδή την ιστορία του Ριζότου στη Μιλλιγιέτ είπε την ένας "εθνικά ορθός" πολιτικός άντρας κάπιοι εκατάπιαν τη γλώσσα τους για το αυτονόητο που ποττέ δε θα επαραδέχουνταν... ότι έσιει ακόμα Ελληνόφωνους που κυκλοφορούν με ξημαρισμένα σιέρκα... στην καλλύττερη των περιπτώσεων.

Αλλά έσιε ακόμα ένα σημείο που αξίζει να το σχολιάσω διότι σκέφτουμε το τζαιρό... Είναι το ύφος της ιστορίας του Ριζότου. Ολίγον πατερναλισμός χειρίστου είδους. Όντως μπορεί να εγλύτωσεν τους Τουρκόφωνους Κυπραίους... όμως με μου πείτε ότι το έκαμε τζαι εκ πεποιθήσεως! Απλά νομίζω ότι ένοιωθε (τζαι δυστυχώς ήταν) ο δυνατός της υπόθεσης. Στέλεχος πραξικοπήματος, οπλισμένος, ιδεολογικά κυρίαρχος τζαι με την "ανθρώπινη" πτυχή ενός ορφανού: Τι καλλύττερος συνδυασμός μπορεί να υπάρχει; Αναλαμβάνει την προστασία ενός "χωραφκιού του". Αναλαμβάνει να γίνει ο "πατέρας" του "πατέρα" του που τον ανάγιωννε τόσα χρόνια. Αναλαμβάνει όϊ μόνο να κάμει ένα ανθρώπινο χρέος, αλλά να επιβάλει τζαι λλίο την εοκαβήτικη πατριαρχία: Εγώ είμαι τζαι τωρά κάμνω ότι θέλω... στην προκειμένη αν η εξουσία μου για να αποδειχτεί χρειάζεται τζαι τη σωτηρία κάποιων βαρβάρων που κάποια χρόνια πριν εσύρναμεν τους μεσ' το λάκκο, θα γίνει ακόμα τζαι τούτη... φτάνει να αποδειχτεί ποιος είναι εξουσία στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Που τούτα ούλλα όμως εγώ συνεχίζω να κρατώ την ιστορική παραδοχή. Για όποιους λόγους τζαι να έγινε, όποια προβολή ή λογοκρισία τζαι να είσιεν η ουσία νομίζω εκαταγράφηκε. Έτσι εμείς μπορούμε τωρά να πάρουμε τζαι την ιστορική μας διήγηση ένα βήμα πάρακατω. Να μιλούμε δηλαδή για τα ταμπού που μας επέβαλε η συντήρηση του κατεστημένου. Ειδικά αμα θωρώ τες αντιδράσεις για την ιστορία του Ριζότου που κάποιους περιθωριακούς, επιβεβαιώνω ότι πρέπει να σταθούμε στην ουσία, να τη συνεχίσουμε όσοι μπορούμε (διότι ο Αναστασιάδης δε θα ξαναπεί τέθκιο περιστατικό σε ελληνόφωνο κοινό) τζαι να πάμε σε πιο βαθκιά νερά.

Για το τέλος, παραθέτω δαμε ένα μιτσή παράδειγμα αντιδράσεων που προκαλεί το γέλωτα τζαι αφήνω το ασχολίαστο.
 

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Εισαγωγικά για το κυπριακό γαδούριν

Το Γαδούριν εν χτηνό του τόπου μας έννεν; Τζαι μάλιστα που τα πιο συμπαθητικά, με υπομονή τζαι πείσμα, πάντα γνήσια... Ότι δουλειά τους βάλεις κάμνουν την εκτός αν πεισμώσουν. Με λλία λόγια όπως θα έπρεπε να είμαστεν ούλλοι μας. Να αγαπούμεν τον τόπο μας, τζαι να δουλέφκουμεν για λλόου του. Εκτός που τούτα, το γαδούρούϊν έσιει τζαι την ιδιαιτερότητα ότι κατά βάθος συμβολίζει τζαι την ενότητα τουντου τόπου. Ρωμιοί τζαι Τούρτζοι, λίον ύστερα Ελληνοκύπριοι τζαι Τουρκοκύπριοι έχουν σχεδόν την ίδια αδυναμία στο γαδούριν μας... όσοι την έχουν τουλάχιστον. Είναι που τα στοιχεία που μας αθθυμίζουν ότι τουντον τόπο έπρεπε τζαι πρέπει να τον μοιραστούμεν ούλλοι μας.

Αλλά έσιει τζαι ακόμα κάτι... Το γαδούριν κάποτε συμβολίζει τζαι την αγωνία του Κυπραίου - ελληνόφωνου, τουρκόφωνου - να μείνει με αξιοπρέπεια μεσ' τούντο τόπο. Η φωτογραφία που θωρείται στο προφίλ γράφει ότι "δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εξαφανιστεί τζαι ο τελευταίος Κυπραίος". Ήταν στες μεγάλες κινητοποιήσεις των Τουρκοκυπρίων το 2011 τζαι έκαμε μου εντύπωση πόσο δημιουργική τζαι διεκδικητική μπορεί να ένη μια μορφή όπως το κυπριακό γαουρούδιν.

Για αυτό λοιπόν εθκιάλεξα το μπλόγκ να είναι "σαν το γαδούριν" τζαι μάλιστα με τη κοινή μας φράση με τους Τουρκοκύπριους... εσιέκκιπι. Όι εννοείται ως ξιτιμασιά, αλλά ως μια ακόμα δημιουργική έκφραση ενάντια στα πολλά κυρίαρχα πλαίσια που μας καταπιέζουν. Είτε τούτα είναι η εθνικοφροσύνη, είτε είναι τα ΜΜΕ, είτε είναι τα ταμπού της κοινωνίας, είτε είναι η Εκκλησιά. Τούτα ούλλα δηλαδή που κάμνουν τη δημοκρατία σε τούντον τόπο να είναι τελικά μια "ελεγχόμενη υπόθεση" στην καλλύττερη περίπτωση...

Δηλαδή το μπλόγκ αν τα καταφέρει θέλει να γίνει ακόμα μια φωνή που τες πολλές που υπάρχουν, αλλά που ακόμα ενι η μειοψηφία, ενάντια σε τούντα κακά... με σάτυρα, με αστεία, αλλά τζαι με πολλά σοβαρά "μη ανεκτά" κείμενα για την ιστορία τουτου του τόπου.